Le Crotoy - Door de baai van de Somme
10.04.2014
Extract uit het reisverslag 2014 - Noord-Frankrijk
We staan op met mist. We starten de dag met het afbakken van ciabatta-broodjes die we hadden meegenomen van thuis. De gasoven ruikt nog wat naar nieuw, maar doet het perfect. Bij deze is ons oventje in de mobilhome meteen ook uitgetest. Omdat we moeten zorgen dat we vandaag aan brood geraken, hebben we besloten een wandeling te maken in de baai van de Somme naar Le Crotoy, in de hoop en verwachting dat we daar wel een bakker zullen vinden.
De baai van de Somme is een bijzonder natuurfenomeen. In bepaalde opzichten wat te vergelijken met ‘Het Zwin’ bij ons. Een citaat uit een brochuurtje dat we aan de receptie van de camping hebben meegenomen: “In de baai van de Somme mengen zich watervlakken, vennen, duiden en zoutwaterweiden tot een landschap tussen aarde en water, waar hemel en zee in elkaar opgaan. Het is er genieten van betoverende, ziltgeurende wandelingen in een uitzonderlijk landschap dat voortdurend in beweging is. Een spel van kleuren in grijs, beige en wit, de uitgestrekte luchten, het zijdenachtige, opalen en parelende licht…”. De baai van de Somme is één van de grote Franse halteplaatsen voor trekvogels.
Bij laag water kan de baai met gidsen overgestoken worden. Maar dat doen wij niet. We starten onze wandeling in het duinengebied vlak achter de baai. Dan gaan we deels over het strand. Aanvankelijk nog in een wat grijs en mistig landschap, maar gaandeweg breekt de zon door en als we 5 km later in Le Crotoy zijn, schijnt de zon opnieuw volop. Het blijkt best wel een levendig dorpje te zijn met verschillende visrestaurantjes aan de baai … en zoals gehoopt enkele bakkers. We slaan er meteen 3 stokbroden in. Ze steken als 3 antennes uit de rugzak van Annemie. Een grappig zicht.
Terwijl papa nog enkele foto’s gaat maken van scheepjes en scheepswrakken op de zandbanken van de baai, geniet de rest op een bank van het zonnetje met zicht op de baai.
Daarna gaan we iets eten in één van de talrijke restaurantjes. Een 3-gangenmenu voor 20 EUR op een terras in de zon … dat laten we niet aan ons voorbij gaan. Tijdens het eten zegt Lisa plots verschrikt: “He die kijkt naar mij!” “Wie, Lisa?”, vragen we. “Die garnaal”, wijzend naar een grote roze garnaal op het bord van Jonas… Het mag niet verbazen dat Lisa geen vismenu heeft gekozen, maar het bij een croque heeft gehouden. De rest doet zich te goed aan de Normandische mosseltjes (moules de Bouchot) die een stuk kleiner zijn dan de Zeeuwse bij ons. Het is dus werken voor onze maaltijd om al die kleine mosseltjes uit die kleinen schepjes te halen.
Na het middagmaal gaan we voldaan terug richting de camping. We gaan deze keer niet deels langs de duiden, maar wel volledig langs het strand. In de verte zien we mensen die de oversteek naar de andere kant van de baai maken.
Als we aan de mobilhome zijn aangekomen, testen we onze ligzetels eens uit. Zalig in het zonnetje!